به گزارش شبکه معالم، ششمین نشست از سلسله نشست‌های مطالعات اسلامی علوم انسانی، از سوی مرکز تخصصی طوبی با مشارکت مرکز مدیریت حوزه علمیه خراسان، دانشگاه فردوسی، دانشگاه باقرالعلوم قم و مجمع عالی حکمت اسلامی مشهد، با حضور اساتید خواهر و فرهیختگان حوزه و دانشگاه در مرکز تخصصی طوبی برگزار شد. در این نشست ها موضوع " مناسبات اسلام و علوم تربیتی با رویکرد مساله شناسی" توسط دکتر ابوالفضل غفاری، عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد، مورد بحث و بررسی قرار گرفت. 

دکتر غفاری، تطور معنای فلسفه تعلیم و تربیت را از نگاه فلسفی در سه دوره هستی شناسی، معرفت شناسی و زبان شناسی تبیین کرد و گفت: بسته به رویکردها و علائق نظریه پرداز و با تلفیق این سه دوره دیدگاه های جدید و متعددی شکل میگیرد.

وی همچنین به رویکردهای مختلف در عامل تعیین کننده در فرایند تربیت، یعنی محیط (رفتارگرایی)،  سرشت (طبیعت گرایی) و فرد(دینی) اشاره کرد. 

عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی در ادامه توضیح مساله بودن تعلیم و تربیت را امری سهل و ممتنع قلمداد کرد و بیان داشت: تعلیم و تربیت رایج و فراگیر است، اما فرایند و مکانیسم آن برای اکثریت ناشناخته است. 

وی سپس به تبیین پیشنهادات خود در حوزه مساله شناسی تعلیم و تربیت پرداخت و یادآور شد: از جمله مسائل حوزه تعلیم تربیت، این سوال جدی است که موثر انسان است یا خدا که چهار رویکرد اساسی در پاسخ به این مساله وجود دارد: نظریه ساعت ساز لاهوتی، رها شدگی وجود گرایانه، خداباوری توحیدی و نظریه اسنادها.

تشویق، گرفتار بودن تعلیم و تربیت میان سنت و مدرنیته، متناقض نما بودن تعلیم تربیت، عزت نفس معنوی،  روش شناسی پژوهش در تعلیم و تربیت اسلامی…. مسائل دیگری بود که دکتر غفاری در ادامه به تشریح آنان پرداخت.

[easy_image_gallery gallery=”178″]