به گزارش خبرنگار شبکه معالم، دویست و چهل و ششمین حلقه ادبیات داستانی خواهران به نقد و بررسی داستان «ستاره افغان» اثر خانم ام البنین ماهر، عضو حلقه اختصاص یافت.

خلاصه داستان

«دختر یتیمی که با خاله خود زندگی می کند سودای خوانندگی را در سر می پروراند. او علی رغم مخالفتهای اطرافیان برای شرکت در آزمون خوانندگی به سفر می رود و…»

نظرات اعضا

در ابتدای نشست اعضای حلقه به بیان نظرات خود درباره داستان پرداختند و گفتند: سوژه داستان، ظرفیت بسیاری برای تبدیل شدن به یک داستان خوب را دارد. شروع داستان از قبرستان بر تعلیق ماجرا افزوده است. اکثر توصیفات در خدمت داستان هستند. تصویرسازی های زیبا از نقاط قوت داستان است.

ایشان با بیان این که ترکیب زمان حال و فلش بک ها به خوبی صورت نگرفته است و در داستان ایجاد دست اندازهای متعددی کرده است، افزودند: شخصیت راوی به اندازه حضورش در داستان، کنشگر نیست و حتی حیرت او میان دو طرف دعوا پرداخت کافی ندارد. استفاده از فارسی دری باعث فاصله میان مخاطب و داستان شده است. در بیان ماجراهای داستان پراکندگی به چشم می خورد. واژه های دری با نحو مناسبی کنار هم قرار نگرفته اند.

ایشان همچنین گفتند: با این که راوی، دوم شخص است اما اطلاعاتی در داستان می آید که مخاطب راوی از ان ها با خبر است و لزومی ندارد به او گفته شود. در این داستان به جای یک حادثه چندین حادثه دارد و نویسنده نتوانسته حادثه اصلی را پررنگ کند.

نظرات استاد

سعید تشکری، استاد منتقد و داستان نویس در این نشست گفت: این داستان توانسته از خودش به عنوان یک داستان دفاع کند. نویسنده توانسته یک داستان مصور بنویسد و دچار داستان شفاهی نشود. بهتر بود نویسنده به جای استفاده از فلش بک از روایت خطی استفاده کند.

وی با بیان این که لهجه در بسیاری از موارد نامفهوم است، تصریح کرد: داستانی خوب است که در انتهایش دچار بغض یا شادی بشویم اما الان در انتهای این داستان ما منفعل هستیم. سعی کنید در داستان، منطق ایدئولوژیک را پنهان کنید و منطق انسسانی را پررنگ کنید.

تشکری خاطرنشان کرد: نویسنده باید بتواند با اقلیم و فضا به داستانش اتمسفر بدهد و این خیلی مهمتر از فیزیک داستان است. زبان یعنی فیزیک؛ اما اتمسفر همه چیز را در خود دارد. به جای تکیه بر زبان سعی کنید از قهرمانان اقلیمی و متل‌های بومی استفاده کنید تا به داستان خود رنگ و بوی اقلیمی ببخشید.