خطر رسانه های سلفی برای اهل سنت بیش از تشیع است

شبکه معالم ـ محقق و پژوهشگر فرق و ادیان اظهار داشت: امروز رسانه های سلفی نه تنها برای اهل سنت خطر هستند بلکه برای شیعیان خطرناک اند.

به گزارش خبرنگار شبکه معالم، رسول ابراهیمی، محقق و پژوهشگر فرق و ادیان در جلسه حلقه هنرورسانه مرکز شیخ بهایی اداره کل آموزش دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی به بررسی شبکه های وهابی کلمه، وصال فارسی و نور پرداخت و گفت: امروز دغدغه علما این است که باید از همه شیعیان دفاع کنیم چه افرادی که در شهرهای شیعه نشین زندگی می کنند و چه افرادی که در مناطق اهل سنت حضور دارند. این رویکرد به سبب تغییر کاربری و رویکرد بحثی آنان و استفاده از ماهواره ها، رسانه ها و شبکه های اجتماعی است. استفاده از این رسانه ها سبب شده که شیعیان حتی در شهرهای مذهبی نظیر مشهد هم به خطر بیافتند.

وی خاطرنشان کرد: از سال های 253 هجری قمری آقای حاجز کتابی به اسم عثمانیه نوشت که در واقع نخستین کتابی بود که به صورت رسمی به تشیع حمله کرد. شبهات مطرح شده علیه تشیع تاقبل از انقلاب حدود 5 هزار عدد بود اما از آغاز انقلاب تا کنون بیش از 65 هزار شبهه به این مقدار اضافه شده و ما نیز آنان را در 40 موضوع دسته بندی کرده ایم.

این محقق و پژوهشگر حوزوی ایجاد این تعداد شبهه را حمله ای با تمام قدرت به تشیع برشمرد و اذعان داشت: اگر امروز عالم مراکشی در نماز جمعه شیعیان را لعن و نفرین می کند به جهت این است که موج شیعه گری را در کشورش می بیند و برای جلوگیری از این موج چنین اقدامی می کند.

وی ادامه داد: شبکه های ماهواره ای با پیدا کردن شخصیت های تند داخلی آنان را علیه جبهه حق علم می کنند، به گونه ای که آل شیخ می گوید «خانه ای در عربستان وجود نداشت که بحث شیعه در آن مطرح نباشد تا این که کتاب یاسرالحبیب در مورد عایشه و توهین به او چاپ شد و این کتاب که چاپ شد خیال ما راحت شد».

وی با اشاره به این که وهابیت روی این کتاب سرمایه گذاری کرده است، خاطرنشان کرد: اگر ملاحظه می کنید که امروز عده ای براین باورند که مرحوم حسن شحاته در مصر به جهت شبکه های لندنی و این کتاب به شهادت رسیده است، اعتقاد باطلی نیست.

امروز رسانه های سلفی نه تنها برای اهل سنت خطر هستند بلکه برای شیعیان خطرناک اند

ابراهیمی اقدامات خصمانه شبکه های وهابیت را در چهار حوزه دسته بندی کرد و گفت: نخستین حوزه، حوزه «شایعه پراکنی» است. برنامه این شبکه های ماهواره ای به گونه ای است که به عنوان مثال شایعه می کنند که 300 نفر از اهل سنت در کردستان اعدام شده اند و به دنبال آن برخی تصاویر غیرواقعی را به نمایش می گذارند.

وی گفت: دومین محور تهاجم شبکه های ماهواره ای وهابیت «کفر شیعه» است؛ آنان مطالبی را با محوریت اهل بیت مطرح می کنند که اهل سنت گمان کنند که شیعه اهل بیت را خدا می پرستند و پس از القای این مفهوم آنان را بر وجوب جهاد با شیعه ترقیب می کنند. دلایلی را می آورند که به واسطه آن بر اهل سنت واجب است که شیعیان را بکشند.

این استاد حوزه سومین محور تهاجم را «تمسخر حوزه های علمیه و مراجع» دانست و افزود: آنان تلاش می کنند که با نوشتن کتاب هایی با این محوریت که «در حوزه های علمیه چه می گذرد» به تمسخر مراجع و حوزه ها بپردازند.

وی با بیان این که محور چهارم «نقد عقاید شیعه» است، تصریح کرد: شبکه های ماهواره ای وهابیت به نوعی القا کننده این مطلب هستند که شیعیان از لحاظ عقیدتی مخالف شیعه هستند و بر این باورند که تشیع، علی(ع) را شریک خدا می داند و مطالبی را از برخی کتاب های غیر معتبر و غیر معروف بیان می کنند.

مهندسی معکوس و تنوع در برنامه ها،دو عامل مهم در موفقیت شبکه های سلفی

ابراهیمی با اشاره به ماهیت شبکه سلفی کلمه به بررسی روش های رسانه ای این شبکه از جمله “تنوع در برنامه ها”، “تحریک احساسات عمومی” و “مهندسی معکوس با استفاده از منابع شیعی” پرداخته و بیان کرد: علت جذب بالای مخاطب در شبکه سلفی کلمه نسبت به شبکه سلفی نور تمرکز بر همین تاکتیک های رسانه ای است درحالی که در شبکه نور، غالب برنامه ها کلیشه ای و یک نواخت است.

وی همچنین افزود: رویکرد غالب شبکه های سلفی،تکفیر است. آن هم به بهانه هایی چون توهین به خلفا، توهین به عایشه همسر رسول خدا، عمل نکردن به سنت شیخین، توهین به علمای اهل تسنن همچون بخاری و مسلم. البته باید توجه بشود که مکمل این پازل، شبکه های تکفیری به ظاهر شیعه هستند.

این پژوهشگر حوزوی در ادامه به معرفی شخصیت های رسانه ای این شبکه ها از جمله محمدباقر سجودی، عبدالله حیدری و ملازاده مدیر شبکه وصال فارسی پرداخته و اضافه کرد: اکثر ادعاهای این افراد دروغ و کذب محض است. ادعاهایی همچون سابقه ی تشیع توسط سجودی یا ادعای انتساب به قومیت بلوچ توسط ام عمار ال عبدالحمید.

وی در پایان به بُعد سیاسی این شبکه ها اشاره کرده و بیان داشت: متاسفانه در طول تاریخ، فقه شیعه در حوزه فقه حکومتی ضعیف بوده و در مقابل اهل سنت در فقه حکومتی غالبا خوب کار کرده است که امیدواریم در آینده فقه حکومتی جایگاه واقعی خود را در مکتب تشیع بیابد.